André Devaere (1890-1914) was een wonderkind. Al op zijn elfde was hij organist in thuisstad Kortrijk. Hij behaalde met grootste onderscheiding een eerste prijs piano aan het conservatorium van Brussel. Een internationale doorbraak lag in het verschiet, maar het uitbreken van de oorlog doorkruiste zijn plannen. Hij sneuvelde aan het IJzerfront, amper 24 jaar. Veel van zijn composities gingen verloren, maar de liederen en werken voor piano en orgel die teruggevonden werden, geven een mooi beeld van zijn muzikaal talent.
| Nr. | Titel | Componist |
|---|---|---|
| 0 | Sonate opus 2 – 7:08 | André Devaere |
| 1 | Grave et poignant – 5:24 | André Devaere |
| 2 | Fuga libera – 3:27 | André Devaere |
| 3 | Premier sourire du printemps – 3:57 | Théophile Gautier / André Devaere |
| 4 | Prière – 2:46 | Sully Prudhomme / André Devaere |
| 5 | La flûte amère de l’automne – 3:11 | André-Ferdinand Hérold / André Devaere |
| 6 | La plainte – 4:25 | Lucien Paté / André Devaere |
| 7 | Sonate in E opus 3 – 26:08 | André Devaere |
| 8 | Preludium en Fuga – 9:56 | André Devaere |
| 9 | Les bourdons de Notre Dame de Courtrai – 11:36 | André Devaere |
