Bij de Vlaamse romantici was de interesse voor pianomuziek eerder beperkt. Onder impuls van Peter Benoit ging alle aandacht immers naar vocale werken. Dit geldt eigenaardig genoeg ook voor Edgar Tinel (1854-1912) en Arthur De Greef (1862-1940). Beide componisten kenden nochtans internationaal grote successen als concertpianist en waren ten volle vertrouwd met het instrument.
Bunte blätter, op. 32 (1885) (23:42) Edgar Tinel
Drie fantasiestukken, op. 2 (1873-1874) (10:00) Edgar Tinel
Zonsondergang (1913) (6:40) Arthur De Greef
Zes Nieuwe Concertstudies (1933) (25:38) Arthur De Greef
